Geregeld krijg ik vragen over mijn loopparcours van de afgelopen jaren.
Dit is geen uniek verhaal, veel lopers zullen er zich in herkennen. Voor al mijn loopmaatjes, mijn supporters en loopmaatjes in wording: ik hoop dat mijn verhaal jullie allen zal inspireren… This is my running story!
Jaren geleden trok ik voor het eerst mijn loopschoenen aan.
Ik vond het toen noodzakelijk om aan een betere conditie te werken. Dit zou mijn danslessen ten goede komen en over de overtollige kilo’s die er met de jaren steeds moeilijker en moeilijker afgingen had ik nu min of meer terug controle.
Het lopen was een eens per week terugkerende recreatieve bezigheid geworden en zorgde voor wat me-time, ik was net mama geworden.
Jaren gingen voorbij, het ene jaar met al wat meer kilometers op de teller dan het andere.
In 2009 ontsnapte ik niet aan een pijnlijke scheiding. Eén van mijn therapieën was hardlopen en ik liep letterlijk weg van mijn verdriet.
Ik deed meer kilometers dan ik kon en nodig had, ik was niet te stoppen, ik liep maar wat. Kocht mij een fitness abonnement om 3x per week op de loopband te lopen en liep nog 1 of 2 x op de baan zonder enig doel.
Ik kreeg in het sportcentrum nieuwe vrienden, aanmoedigers en liep na enkele maanden mijn 1e halve marathon op de loopband.
Aan de eindmeet was er geen medaille, maar stonden er wel een handvol lieve sportvrienden te applaudisseren. I did it !
Op mijn toenmalig werk waren er een paar fanatieke sporters die vol passie praatten over de marathon van New York.
Zij die mij kennen weten dat dit mijn 2e thuis is. New York is samen met Parijs en Sydney één van mijn favoriete steden waar ik heel graag ben.
Ik droomde dat ik op een dag in NY een marathon zou lopen, maar ik had nog geen plan.
Ik ging mij NIET onvoorbereid in het avontuur storten en zocht een sportcoach. Iemand die mij zou opvolgen, trainingsschema’s maken, me kon bijstaan in moeilijke blessureperiodes, iemand met dezelfde visie als ik.
Alle lof gaat naar mijn coach Peter Vervoort. Hij was toen en is nog steeds mijn juiste keuze. Hij paste mijn trainingen aan zodat ze voldoende waren en steeds ingepland konden worden in mijn work-life agenda.
Het duurde niet lang of ik schreef mij in voor mijn eerste marathon in Berlijn waar ik bij loting geselecteerd werd om deel te nemen. Helaas heeft toen een ontsteking aan mijn achillespees gezorgd dat ik in 2014 niet kon starten. Gelukkig was de organisatie fair genoeg om mijn ticket door te zetten naar 2015.
De euforie die er toen door mijn lichaam stroomde wanneer ik onder de Brandenburg Tor liep richting aankomst was onbeschrijfelijk.
Totaal overmand door emoties en tranen van geluk dat ik mijn doel had gehaald nam ik mijn medaille in ontvangst.
Enkele dagen nadien, dagen van roze wolken en euforische rillingen, schreef ik me in voor de marathon van New York voor 2016.
Ondertussen werd ik lid van de Rhythm ‘n’ Run Marathon Club Antwerpen en maakte ik er vrienden voor het leven. Allemaal met hetzelfde doel, dezelfde visie, dezelfde mindset.
Met een groepje vaste lopers (trainingen doen we individueel) gaan we de strijd aan voor de Six Star Major Medaille. Dit is dè medaille voor een Finisher van de 6 World Major Marathons.
– New York
– Berlin
– Tokyo
– London
– Chicago
– Boston
Een marathon blijft 42,195 km maar deze 6 behoren tot de meest prestigieuze georganiseerde marathons in de wereld.
Ondertussen liep ik in volgorde
– Berlin (2015)
– New York (2016)
– Paris (2017)
– London (2018)
– Chicago (2018)
– Tokyo (2019)
– Frankfurt (2019) – aangekondigd
– Boston (2020) – aangekondigd
– Spitsbergen (Noordpool) – TBA
Na Tokyo 2019 was de Six Star Medaille nooit zo dichtbij, of toch niet…?
Er werd aangekondigd dat op 13 augustus de inschrijvingen zouden opengaan voor de marathon van Boston.
Met in het achterhoofd wetende dat er maar enkele startnummers beschikbaar zouden zijn, deze marathon maar om de 2 jaar georganiseerd wordt vanuit België voor mijn categorie lopers en dat de tickets op nog geen 5 minuten zouden zijn uitverkocht, volgden de slapeloze nachten zich op.
Ik overtuigde enkele van mijn collega’s en vrienden om mee te helpen inschrijven en nog geen half uur later kreeg ik het bericht dat ik erbij zou zijn.
Er viel zoveel stress van me af van de voorbije weken.
Het startnummer is al binnen, nu nog lopen. 😉
Ik ben recent begonnen aan mijn trainingen voor de marathon van Frankfurt eind oktober en koppel deze aan mijn weekje vakantie in Tenerife.
Marathons loop je niet zomaar, trainingen gaan door, ook tijdens de vakanties. En wat is er mooier dan te lopen tussen de palmbomen met zicht op de zee.
Op maandag, 20 april 2020 zal ik aan de start staan van de voor mij meest belangrijkste wedstrijd uit mijn leven.
De Medaille is in zicht, een droom die werkelijkheid zal worden.
De 6e ster zal ik pakken in BOSTON !