De afgelopen weken is dit gezegde hier meermaals te pas en te onpas uitgesproken, steeds gevolgd door een kort gegiechel. Maar hoe dichterbij Tokyo nu komt, hoe ernstiger de ondertoon ervan wordt.
Nog 3 dagen en we vertrekken met 20 lopers en evenveel supporters. Het komt zo ongelooflijk dichtbij.
De voorbereidingen verliepen niet altijd zoals gepland.
Vermoeidheid van de laatste race in Chicago en onvoorziene blessures zorgden voor verschuivingen in het trainingsschema. Alweer. 😏
De nodige inspanning om terug in conditie te komen als we uit een blessure-periode komen is beduidend lastiger dan de inspanning om fit te blijven. Er is mentale en fysieke stress mee gemoeid.
Soms voelt het aan alsof het nooit meer gaat terug komen.
Niets is minder waar, het mentale haalt de bovenhand en met de nodige positieve ingesteldheid en wilskracht sta je vaak sterker na een off periode.
Mijn favoriete quote van niemand minder dan Kipchoge : “It is all in the mind” speelt vaak door mijn hoofd en is ondertussen al ingeburgerd in ons marathonclubje. En terwijl ik de marathon zal lopen in Tokyo zal ik vaak denken aan de woorden van deze wereldrecordhouder. Zijn levenswijsheid en ingesteldheid zou een verplicht onderdeel moeten zijn in de lessen LO.
Op-reis-lijst en Japanse gewoontes
Ik moet eerlijk toegeven dat er nog heel wat vlaggetjes op mijn wereldkaart ontbreken in het Aziatisch continent.
Ook al ben ik maar een paar dagen in Tokyo waar 36 miljoen mensen wonen, er is toch wel een kleine voorbereiding nodig om te reizen naar het land van de wondermooie lentebloesems.
Zo lees ik dat het verboden is om je neus te snuiten in een zakdoek. Een zakdoek wordt daar gebruikt om het voorhoofd af te vegen. Als je toch moet snuiten, doe het dan discreet en in een papieren zakdoek.
Geef geen fooien. Fooien worden als een belediging ervaren. En hou genoeg afstand als je met een Japanner praat. Japanners zijn niet tuk op fysiek contact in de dagelijkse omgang.
Neem je de metro of de trein, dan wacht je netjes in de rij. Op het spitsuur hebben de Japanners trein-duwers in dienst die zorgen dat iedereen netjes als sardientjes in een blik wordt gewrongen.
Ook wordt er een grote zorg besteed aan onze reiskoffer.
Even nadenken…
Zaterdag lopen we de FriendshipRun. Een run georganiseerd om een warm welkom te heten aan de buitenlandse marathonlopers.
Op zondag lopen we de marathon. Dus moeten we rekening houden met extra loopkledij, ook naargelang de weersomstandigheden op dat moment.
En het lijstje is lang…
Gels, sporthorloge, hartslagmeter, extra loopsokken, regenjas, korte mouwen, lange mouwen, short, loopbuidel, haarband, vaseline, pleisters, zakje met zoutoplossing, Tegaderm (Film steriele transparante wondfolie tegen schuurwonden onder de hartslagmeter), oude kledij om warm te blijven net voor de wedstrijd (kan net voor de start geschonken worden aan een goed doel), grote plastiek zak om droog te blijven voor de start…
Om te vermijden dat de belangrijkste uitrusting, onze loopschoenen, verloren gaan, steken we die alvast in onze handbagage.
Stilaan raken we klaar voor het vertrek.
Ik kom ook langzaam maar zeker in mijn mentale bubbel. Een comfortzone die ik de laatste dagen extra bewaak om mijn focus te behouden voor de wedstrijd.
Voor mijn volgers, mijn BIB-nummer = 87385
TOKYO MARATHON FOUNDATION APP (now available in the app store)
Benieuwd of ze in Tokyo ook een blauwe marathonlijn hebben…? 😉
Light up your Life !
Els